نه به پلوخوری ها.

باسلام و احترام خدمت فرهیختگان؛ به نظرم آمد و تکلیف شد حسب الامر و یادآوری به جای دوست و همسایه مان، مهندس ابوالفضل قنادی، مطالبی را خلاصتا در حد فهم خودم، به عرض برسانم و به عنوان یک شهروند، منتظر یاری و همفکری دوستان هستم. بسیاری از مراسماتی که اکنون در جامعه ایرانی و در برخی مناطق، با شدت و اهمیت بیشتری، جزو سنت های فراموش نشدنی! مردم شده و هزینه های هنگفتی را نیز روی دست صاحبان مراسم و عزا گذاشته، فاقد وجاهت شرعی و دینی هستند. یکی از این سنت ها که ظاهرا جزو دین هم شده و به یک دغدغه بزرگ برای صاحبان عزا تبدیل شده، مراسمی است که هنگام رحلت و تحت عناوین مختلف برگزار می شود؛ در حالی که برخی از این کارها، کاملا برعکس روایات و احکام دینی می باشند. اگر شخصی از دنیا رفت، مستحب است تا سه روز، غذایی از بیرون تهیه کرده و برای بازماندگان وی ارسال کنند. امام باقر علیه السلام فرموده اند: سزاوار است همسایگان صاحب عزا، به مدت سه روز، برای صاحبان عزا طعام درست کنند و امام صادق علیه السلام نیز فرموده اند: غذا خوردن نزد اهل مصیبت، از کارهای دوران جاهلیت است و سنت پسندیده، آن است که برای عزاداران، طعام و غذا ارسال شود؛ آن گونه که پیامبر درباره بازماندگان جعفربن ابی طالب سفارش به ارسال طعام نمودند؛ لذا عوض هزینه های هنگفتی که می شود و حتی بعضا کارهای خنده دار و چندش آوری هم انجام می گیرد، مثل دعوت از تعدادی افراد غریبه به ظاهر عزادار! برای گرم کردن مراسم ترحیم و گریه کردن! که در شهرهای بزرگ و به خصوص تهران معمول است، می توان در راه های بهتر و سودمندتری برای فرد متوفی و بازماندگان خرج کرد؛ مانند: صدقات جاریه، وقف، خدمات آموزشی، مدرسه سازی، مسجدسازی، راهسازی و بناهایی که عموم مردم از آن استفاده کنند؛ همچنین، شناسایی افراد فقیر و مستمند و رسیدگی به وضع آنان، قبولی سرپرستی ایتام و هزینه برای بیماران خاص و سرطانی و.                              
Comparative Education طعام ,بازماندگان ,صاحبان ,هزینه ,علیه السلام ,برای صاحبان منبع