در فاصله زمانی 3 سال و 8 ماه و 3 روز گذشته از ایجاد وبلاگ، دوستان، حمایت کردند تا این وبلاگ، استمرار داشته باشد که جای تشکر دارد از تک تک این عزیزان. امروز هم می خواهم مثل سه سخن قبلی، مطالبی را که همه، به نوعی درگیرش بوده ایم و هستیم و بارها، شاهدش بوده ایم، ساده وار، با شما دوستان، در میان بگذارم تا شاید تکرار آنها، تلنگری باشد برای برطرف کردنشان.
بسیاری از ما ایرانی ها، بستنِ درِ پشت سرمان، ظاهراً کار خیلی شاقّیه! یعنی الآن، من بیش از دوماهه، به یه همکارم که به قول خودش، دوتا هم لیسانس داره و دوست داره در جمع، بهش آقامهندس بگیم و البته یک فوق لیسانس هم داره، نتونسته ام یاد بدم که وقتی از دستشویی خارج می شه، درِ ورودی را پشت سرش ببنده؛ در آخرین بحثمان در این خصوص، توجیهی که کرد، این بود که گفت: «من وقتی دستمو می شویم و می خوام بیرون بیام، نمی خوام دستمو به دستگیره درِ ورودی سرویس بهداشتی بزنم و به خاطر همین، در باز می مونه.» بیشتر ما ایرانی ها، معمولاً در سیفون کشیدن دستشویی ها و انواع دربستن ها، از درِ دستشویی گرفته تا درِ دوازه و حتی درِ دهن مردم، دچار ضعف هستیم.
Comparative Education دستشویی منبع
درباره این سایت