چهارشنبه سوری، باشد یا نباشد؟!.

کم کم، به آخِر سال، نزدیک می شویم و برای چندمین بار و چندمین سال، دغدغه و اضطرابِ صدمه دیدن هموطنان، در ترقه بازی های چهارشنبه سوری، در دستگاه های دولتی مرتبط، مسؤولان، والدین، مدیران مدارس، مؤسسات غیردولتی و خلاصه، در تک تک هر شهروندی که به سلامت فرزندان این کشور، اهمیت می دهند، خودش را نشان می دهد و ادارات مختلف، از هم اکنون، جلساتِ پی در پیی را در این خصوص، تشکیل می دهند تا بلکه چاره ای برای آن بیندیشند.

این ‌به ظاهر جشن! و شادمانی، هر سال، از آن رنگ و بوی‌ سنتی ‌اش که از خیلی وقت پیش، چه درست یا چه غلط، برایش تعریف کرده اند، دور و دورتر می شود ‌و بیشتر، به میدان جنگ، شبیه می‌شود که طی آن، هر نوجوان و جوانی و هر محله ای، می خواهد صدای مواد منفجره اش، ولو یک مقدار اندک، بیشتر از آن دیگری باشد و اینچنین می شود که چهارشنبه آخِر سال ایرانی‌ها، به تعبیری، عید چینی‌ها! می شود؛ چراکه در آن یکی دو شب، میلیون‌ها ترقه ساخت این کشور، در خیابا‌ن‌های ایران، منفجر می‌شود و دودش، به چشم شهروندان ایرانی و پولش، به جیب سازندگانش می‌رود. 

Comparative Education چهارشنبه ,سال، ,چهارشنبه سوری، منبع